Długo mnie tu nie było…
Mój synek ma już skończone 4 miesiące i nareszcie mogę
powiedzieć … uff.
Zaczynam oddychać z ulgą i przyzwyczaiłam się, że jest na
świecie ktoś kto 24h na dobę potrzebuje opieki.
Mam powód do dumy bo synek przesypia już całe noce odkąd do
ostatniego karmienia przed spaniem dostaje trochę kaszki ;) więc mogę się
wyspać i mam troszkę czasu dla siebie… no ale miało być o tych trzech
wcześniejszych miesiącach.
I miesiąc – z mojej perspektywy najgorszy choć szok działał
bo wszystko robiłam jak w transie. Karmienie, przewijanie, spanie i tak w kółko…
Uczyłam się przewijać i przebierać dziecko w normalnym
tempie,a nie jak żółw i z czasem zaczęło wychodzić.
Jeżeli chodzi o czas dla siebie w moim przypadku
przesypiałam go –właściwie w wolnych chwilach spałam ;)
II miesiąc – ubierałam i przewijałam bez większego problemu,
synek miał kolki, nie najadał się i przeszliśmy na butelkę pod koniec drugiego
miesiąca i od tego czasu dziecko jest spokojne. Wniosek z tego taki, że tak
nerwowa kobieta jak ja karmiac dziecko dostarczałam mu potrzebnych przeciwciał,
ale i moich nerwów.
Po odstawieniu od piersi wszelkie płacze jak ręką odjął, a i
dla mnie od razu lepiej na duszy się zrobiło…
Gdy synek miał 2,5
miesiąca musiałam – po przeszukaniu Internetu- przełożyć go do spacerówki. Po
prostu każda próba położenia go do gondoli kończyła się płaczem tak,że w całej
dzielnicy wszyscy słyszeli. Mój synek jak tylko zaczął widzieć lepiej –
interesował się wszystkim do okoła i nie w głowie było mu oglądanie daszku
wózka lub też nieba. Długo się nad tym zastanawiałam, ale spacerówka prawie na
płasko się rozkłada więc go przełożyłam bo w końcu na rękach go nosić cały czas
nie mogłam. Po przełożeniu do spacerówki problem z płaczem/ wyciem na spacerach
się skończył i do dziś jest znośnie ;)
III miesiąc – coraz lepszy kontakt z synkiem. Czytam mu
bajki przed snem i nie mam na co narzekać. Czynności pielęgnacyjne, ubieranie,
przebieranie to pestka ;)
IV miesiąc – mamy z synkiem nasz rytuał przed spaniem, który
składa się z czytania książki, kąpania i jedzonka. Później odkładam synka do
łóżka, zajmuję się tym co akurat muszę zrobić, a on sobie słodko zasypia. W
końcu mam czas dla siebie i mogę odpocząć.
To tak w naprawdę wielkim skrócie.
Cieszę się, że jestem mamą, ale jak każdy człowiek
potrzebuję odpocząć bo wtedy wszystko jest prostsze i łatwiejsze, a szczęśliwa
i mama to szczęśliwe dziecko i nikt mnie nie przekona, że jest inaczej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz